Veel mensen kennen het verhaal al van de twee wolven. Die in ons zitten en de strijd aangaan. De ene staat dan voor dingen als woede, zorgen, spijt, schuld etc. de andere wolf staat voor vrolijk, nederigheid, vriendelijkheid etc. Er is een heftige strijd tussen de twee wolven. De vraag die gesteld wordt in het verhaal is, welke wolf wint er. En het antwoord daarop is dan vaak, “De wolf die jij voedt.”
De precieze oorsprong van het verhaal is nogal wat discussie over. Veel gaan ervan uit dat het een verhaal is van de Cherokee Indianen. Ik zou dat zelf weten. Wat ik wel een keer gehoord heb, is dat de variant van het verhaal die wij veel lezen, al verwesterd is.
Het antwoord van welke wolf wint, is niet degene die jij voedt. Als jij nu denkt, maar welke wolf wint er dan? Laten wij eerst eens kijken wat er gebeurt als jij een wolf niet voedt. Dan krijgt het dier honger, en wordt het gevaarlijk. Het beest gaat op de loer liggen. Wachtend op een moment dat jij niet op let en slaat dan ongenadig toe. Iemand krijgt dan de volle laag, terwijl dat misschien helemaal niet terecht is. Een hongerige wolf is nog gevaarlijker dan een gevoede wolf. Een gevoede wolf gaat misschien wel even slapen, neemt wel even rust. Terwijl een hongerige wolf op de loer blijft liggen.
Erken in jou ook de minder mooie kanten, en ja daar hoort bijvoorbeeld woede ook bij. Soms is het gewoon nodig dat jij even boos wordt om iemand te bereiken. Doe dat dan met respect naar de andere. Het leven is een balans, en daar hoort alles bij. Ja ik streef ernaar om elke dag beter te zijn dan de dag daarvoor.
Maar ook ik ben wel eens jaloers op de skills van iemand anders, of op het geluk van een ander. Dat is dan soms even slikken maar vooral erkennen dat het mij ook kan gebeuren. Als ik het herken, zit ik er niet meer aan vast en glijdt het eigenlijk van mij af. Misschien kom ik ooit op een punt dat de mindere mooie kanten van het leven mij niet meer deren. Maar ik vrees dan dat ook de mooie kanten van het leven niet zoveel impact meer hebben. De twee wolven zijn elk twee kanten van het leven. Ze horen erbij.
In beide gevallen is het eigenlijk altijd een kwestie van herstellen. Te euforisch is niet goed en te boos is ook niet goed. We hebben emotie, maar wij zijn onze emotie niet.
